Suwe gak ngeblog! Sik repot golek upo, gawe nyambung nyowo sing gari sak lembar iki.
Kapan-kapan ing liyo wektu tak nulis maneh!
Suwun....!
Jare wong beradab iku ora bakal gawe lara marang liyan, ora gawe wedi marang liyan. kasunyatane wong-wong sing nang njobo iku isih tegel lan tego nggepuki lan ngantemi marang sepodo. Adedasar agomo sing jarene paling kenceng dewe, terus wani lan tegel ngepruki sirah lan awak marang liyane sing jare wis salah kaprah.
Byuh...!
Ngono kuwi opo yo wis ora kebayang, misale sing dikepruki bapake dewe utwo ibune dewe. Kok lek adigang adigung adiguna nemen banget. Perkoro agomo pokok nglakone barang sing apik, terus ngopeni badane dewe-dewe opo ora wis cukup. Wong liyo bah nyembah watu, bah nyembah banyu, opo maneh nyembah suket opo ora urusane dewe-dewe.
Mbelani agomo, mbelani Gusti Allah... byuh...byuh... ketok lek lemah agamane tur nglokro Gusti Allahe. Mlaku sak mlaku main kepruk, nggepuk, mancal lan njejek marang wong sing ora podo syariate dadi kelakuan sing halal, lan dianjurne.
Bubrah wis... !
Byuh...!
Ngono kuwi opo yo wis ora kebayang, misale sing dikepruki bapake dewe utwo ibune dewe. Kok lek adigang adigung adiguna nemen banget. Perkoro agomo pokok nglakone barang sing apik, terus ngopeni badane dewe-dewe opo ora wis cukup. Wong liyo bah nyembah watu, bah nyembah banyu, opo maneh nyembah suket opo ora urusane dewe-dewe.
Mbelani agomo, mbelani Gusti Allah... byuh...byuh... ketok lek lemah agamane tur nglokro Gusti Allahe. Mlaku sak mlaku main kepruk, nggepuk, mancal lan njejek marang wong sing ora podo syariate dadi kelakuan sing halal, lan dianjurne.
Bubrah wis... !
Udan deres wayahe wis wengi
Njur kelingan lungamu dek wingi
Apa wis dadi garising pesti
Kowe bakal cidro janji
Senadyan uripku rekasa
Kabeh mau bakale tak tampa
Nuruti gegayuhaning rasa
Bebrayan urip klawan ndiko
Kowe lungo tanpa kabar nganti seprene
Laraning ati sing nyangga aku dewe
Ora ngiro yen bakal ngene dadine
wis-wis yowis yen ngono
Yo wis tak lilak-ake
Lelagon sing gawe trenyuhe ati. Sepiro abote rasa naliko ditinggal lungo dening kekasihing ati. Prasaat layangan pedot taline, ngleyang ngumbowara tekan ngendi-ngendi. Saking bingunge ati. Ning kanthi iklase penggalih, akhire kudu iso nampa kahanan sing jelas nglarake ati. Masio laraning ati wis ora tan keno kinucap karo lambe, piya-piye jenenge manungso hamung saderma nglampahi opo sing wis dadi pepestine sing nggawe urip, mulo ora keno selak lan nyingkrih soko kasunyatan, diadepi wae sak kuate ati lan awak.
Jare cobaan saka Gusti ora bakal kliwat teko kekuatane makhluk'e, mulo ayo podo dedungo amprih di dohne saka balak!
Jare cobaan saka Gusti ora bakal kliwat teko kekuatane makhluk'e, mulo ayo podo dedungo amprih di dohne saka balak!
Langganan:
Postingan (Atom)